तथाकथित पढे–लेखेका मान्छेहरू जस्तै म पनि यो देशलाई अविकसित, पिछडिएको, गरीब र दक्ष जनशक्तिहीन राष्ट्र भन्ने गर्थें । तर मेरो यो अन्धविश्वास विगत ३–४ महिनादेखि क्रमशः खण्डित हुँदै आएको छ ।
जब मेरो छोरो जन्मियो, त्यसपछि मेरी पत्नी र नवजात शिशुले हाम्रा धेरै छिमेकी दिदी, बहिनी, आमा, हजुरआमा र आन्टीहरूबाट जुन डाक्टरी सेवा र सल्लाह पाएका छन्, त्यसपछि नै मेरो नेपाललाई हेर्ने दृष्टिकोण फराकिलो र आशावादी भएको हो ।
प्राकृतिक स्रोतसाधन, खानी, जडिबुटी, जलस्रोत र वनजंगलहरू जस्तै नेपालमा दक्ष, अर्धदक्ष डाक्टरहरूको अपार भण्डार भएको रहस्य बल्ल मैले थाहा पाएँ । मलाई विश्वास छ, विश्वमै नेपालजस्तो कुनै देश नहोला, जहाँ घरैपिच्छे २–४ जना डाक्टर हुन् । चिकित्सा जगत्मा नेपाल विश्व रेकर्ड कायम गर्न सफल रहेछ भन्ने रहस्य खुलेपछि मेरो छाती गौरवले सगरमाथा भएको छ ।
