हाम्रो गाउँलगायत वरपरका गाउँमा पनि २०४६ मा आएको बहुदलको हलचल ह्वात्तै बढेको थियो । कहिले कांग्रेसको आमसभा त कहिले कम्युनिस्टको जनसभा । कहिले कांग्रेसको जुलुस त कहिले कम्युनिष्टको बैठक । कहिले कांग्रेस प्रवेश गर्नेको लर्को त कहिले कम्युनिष्ट छिर्नेको ताँती । आफ्नो दुश्मन कांग्रेस बने आफू कम्युनिस्ट बन्ने र आफ्नो झगडिया कम्युनिस्ट परे आफू कांग्रेसी बन्ने आइडिया मामूली हुन थालेको थियो ।
‘आयाराम गयाराम’ संस्कारले जनस्तरमा जग हाल्दै थियो । पूजाआजा, बिहे–बटुलो, मेला–भेला, न्वारान, पास्नीजस्ता मांगलिक सांस्कृतिक उत्सवहरूमा पनि यसो दुई/चारजना भेला भो कि ‘कांग्रेस–कम्युनिस्ट’ भन्दै राजनीतिक गफ सुरू भैहाल्थ्यो । बिहे गर्ने बेलामा पनि कुल, खानदान, गोत्र, केटाकेटीको गुण दोष आदिभन्दा कांग्रेस हो कि कम्युनिस्ट हो भनेर सोधीखोजी गरेपछि मात्र कुरो अघि बढ्थ्यो । कांग्रेसकी छोरी कम्युनिस्टले बिहे गर्दैनथ्यो, कम्युनिस्टकी छोरी कांग्रेसकी बुहारी पनि हुन पाउन्नथिन् ।
