गत वर्षको माघ २३ गते डडेल्धुरामा वर्षकै पहिलो हिँउ परेको दिन। मै आउने दिन कुरेर बसेझैं, डडेल्धुरा जिल्ला टेकेपछि खसेको त्यो हिँउले भव्य स्वागत गरेको थियो। यही आतिथ्यतालाई मोबाइलमा कैद गरेँ र घरमा सन्देश पठाएँ, 'आकाशैबाट के उडी आयो भेडाको ऊन जस्तो' हिउँसँग त्यो मेरो पहिलो अनुभव थियो।
असाध्यै खुसी थिएँ र डडेल्धुरा बसाइ रमाइलो हुनेछ भनेर विश्वस्त पनि।
सल्लाका रूखले सिंगारिएका डाँडा हुँदै डडेल्धुरा पुग्दा आधा मन मैले त्यहाँको मन लोभ्याउने प्रकृतिलाई सुम्पिसकेकी थिएँ र आधा मन भने ५ महिनाको बसाइमा त्यहाँको कृषि कर्म तथा रहनसहनले पो चोरिसकेछ। आज डडेल्धुरा बसाइको अन्तिम दिन। कोसेली स्वरूप चोरेको त्यो मीठो प्रशन्नता मनमा भरेर बिदाइ गर्दैछ, जसलाई म मेरो ओठको मुस्कान बनाएर फर्किँदै छु।
मेरा लागि इन्टर्नसीपले जुराएको सुनौलो अवसर हो, डडेल्धुरा। प्रधानमन्त्री कृषि आधुनिकीकरण परियोजना, परियोजना कार्यान्वयन इकाइ, डडेल्धुरामा कृषि इन्टर्नको रूपमा कार्यरत रहँदा छोटो समयमा धेरै कुराहरू सिक्न पाएकी छु, त्यसैले खुसी छु।
