मनमोहन अधिकारी सरकारको पालामा आएको ‘आफ्नो गाउँ, आफैं बनाऔं’ कार्यक्रम मार्फत त्यसअघि पहुँचवालाको पोल्टामा रहेको विकास बजेट दूरदराज पुग्न थालेको हो।
२०३३ सालदेखि छरिएर रहेका कम्युनिष्ट विचारधाराका नेता र पार्टी एकताबद्ध गर्ने अभियान शुरू भयो। सोही वर्ष दशैं लगत्तै म भारतको गोरखपुर हुँदै मनमोहन अधिकारीलाई भेट्न बुटवल गएको थिएँ। त्यो नै मेरो उहाँसँगको पहिलो भेट थियो। त्यतिखेर म सर्वहारी क्रान्तिकारी संगठन नेपालको केन्द्रीय कमिटीमा थिएँ भने उहाँ नेपाल कम्युनिष्ट पार्टीको अध्यक्ष हुनुहुन्थ्यो।
त्यो भेटमा मैले उहाँलाई २००६ सालमा नेपाल कम्युनिष्ट पार्टी स्थापनाको दुई वर्षमै पुष्पलाललाई हटाएर अध्यक्ष नभएको भए पनि हुन्थ्यो भनेर सुनाएको थिएँ। यो कुरामा उहाँ सहमत हुनुभयो र साथीहरूको करले गर्दा महाधिवेशन अगावै अध्यक्ष बन्नुपरेको बताउनुभयो। यस्तो विचारले मेरो उहाँप्रति थप सम्मान जाग्यो।
२००३ सालदेखि नै कम्युनिष्ट आन्दोलनमा लागेकाले आफूलाई कम्युनिष्ट पार्टीको संस्थापकमा राखिएको भए हुन्थ्यो भन्ने उहाँको मनमा थियो। तर, सार्वजनिक रूपमा भने कहिल्यै व्यक्त गर्नुभएन।
२०४६ सालको जनआन्दोलनपछि पार्टी एकताका लागि सिद्धिलाल सिंहको घरमा बैठक थियो। म त्यतिवेला चौथो महाधिवेशन (चौम) को केन्द्रीय सदस्य थिएँ। मदन भण्डारी महासचिव हुनुहुन्थ्यो। दुई/चार व्यक्तिको व्यवस्थापनमा कुरा नमिलेर झन्डै एकता भंग हुन लागेको थियो। पछि सबै कुरा मिलाएर पार्टी एकता गरियो।
