दिनेश गौतम

समय ठीक चलेको हुन्थ्यो भने वीर अस्पतालका कन्सल्टेन्ट फिजिसियन डा.ध्रुव गैरे सेतो एप्रोन अनि काँधमा स्टेथेस्कोप भिरेर बिरामीको उपचार गरिरहेका हुन्थे । 

समय ठीक विपरीत चलेको छ । बिरामीको उपचार गर्ने उनी आफैँ थलिएका छन् । कारण– कोरोना भाइरस (कोभिड–१९) । कोरोना संक्रमणले अन्तिम अवस्थामा पुगेका डा.गैरेले नयाँ जीवन पाएका छन् । तर अझै शरीर थिरमा चलेको छैन । अक्सिजनको सहारामा श्वास फेरिरहेका छन् । 

कोरोनाले विश्व नै आक्रान्त थियो । जो कोहीलाई जति बेला पनि संक्रमण हुन सक्थ्यो । डा.गैरेले आफैँ कोरोनाको शिकार हुनुपर्छ भनेर सोचेका पनि थिएनन् र संक्रमितको उपचारमा दिनरात खटिनुपर्छ भन्ने थियो । देशको कुनाकन्दराबाट वीर अस्पतालमा बिरामी आइपुग्छन् । अस्पतालमा बिरामीको चाप थियो । कहिले ओपीडी त कहिले राउन्ड । शैय्यामा छटपटाइरहेका आर्तहरू । उनी बिरामीकै सेवामा खटिएका थिए । 

एकाएक खानाको स्वाद हरायो । पखाला लाग्यो । वान्ता हुन थाल्यो । ज्वरोले समात्यो । कोरोनासँग मिल्दोजुल्दाे लक्षण छ । डा. गेरै तर्सिए । वीर अस्पतालमै उनले २० साउनमा पीसीआरका लागि स्वाब दिए । उनले जे नसोचेका थिए, त्यही रिपोर्ट आयो- कोरोना पोजिटिभ ।