जुत्ताको धुलो झार्न खाेजेँ, झरेन ।
हेल्मेट निकालेर मोटरसाइकलको सिसामा अनुहार हेरेँ । चिसोले नाक हल्का रातो थियो ।
गज्याङ्गमज्याङ्ग परेको कपाल मिलाएँ।
परबाट हेरिरहेका दाइ मुसुक्क हाँसे ।
मन्दिर जान आउनु भयो?
थाकेको म, टाउको मात्र हल्लाएर मुस्कानसहित सहमतिको संकेत गरेँ । बोल्ने जाँगर थिएन ।
नाम पनि सोधिनँ । उनकै घरको पिँढीमा गएर थचक्क बसेँ । घरभन्दा पनि उनको त्यो होटल थियो । ढोका अगाडि थरी थरीका माला थिए ।
पूजाका लागि चाहिने सामग्री पनि ।
बिहानको ७ बज्न लागेको थियो । चिसो घट्दै थियो । घामको राप बढ्दै थियो । मौसम सफा थियो । सिधा अगाडिको पहाडको टुप्पो प्रष्टै देखिन्थ्यो ।
हातको पन्जा उतारे । दायाँ हातले टाउको कन्याउँदै उकालो हेरेँ । उनको घर अगाडि हुँदै जान्छ पाथिभारा मन्दिर जाने बाटो । सिँढीको बाटो उक्लिरहेका मानिसहरुको ताँती मधुरो देखोँ ।
