यस्तो छ बत्तीसपुतलीस्थित राम मन्दिरको महिमा
२०७२ सालको भुँइचालोले कान्छी गुरुङको सातो लियो, जसकारण अहिले पनि हात काँप्छन्। खुलेर बोल्न अप्ठ्यारो छ। तर, यसका बाबजुद मन्दिरको सेवामा उनले आफ्ना औँलाहरू नियमित खियाइरहेकी छिन्। ‘यहाँ बस्न थालेको ६० वर्ष भयो, पहिले मन्दिरबाहिर जंगलै जंगल थियो, स्याल कराउँथे,’ बत्तिसपुतलीस्थित राम मन्दिर प्राङ्गणमा भेटिएकी ७७ वर्षीया गुरुङले रातोपाटीसँग भनिन्।
यही मन्दिर परिसरमा कान्छीले आफ्ना ६ जना छोरीलाई जन्माइन्, हुर्काइन् र अन्माइन्। अहिले यो मन्दिर क्रंक्रिटका घरहरूले घेरिएको छ। स्याल होइन, आजकल मोटरगाडीको हर्न कराएको आवाज सुनिन्छ। समय फेरिएर ज्येष्ठ नागरिक बनिसके पनि कान्छीभित्रको आस्था र भक्ति जस्ताको त्यस्तै छ। ‘बहिनीहरू विवाहपछि आफ्नो घर गए। आमालाई हेर्नुपर्ने भएकाले म र मेरा श्रीमान् यही बस्यौँ,’ कान्छीकी जेठी छोरी ईश्वरी गुरुङ उप्रेतीले भनिन्, ‘अहिले पनि उहाँले सबै काम आफैँ गर्नुहुन्छ। भगवानको सेवामा लगाव उस्तै छ।’
