बाह्रखरी
“मूलाको बीउ तिमीले पातलो छरेछौ, माया,” मैले भनेँ । कुटेमा टासिँएको माटो सुकेको बाँस सिन्काले कोट्याउँदै थिएँ मैले ।
“अस्तिको झर्को पानीले हुन त सबै भररर उम्रेछ ।”
कान्लामा उम्रेका खरुकीलाई दोबारेर म त्यहीमाथि बसेको थिएँ । सिमीको बीउ ऐले मैले रोपिसकेर खाली भएको झोला ओछ्याई उनी बसेकी थिइन् । थकाइ मार्दै थियौँ ।
लगत्तै तल्तिरको लामो–लामो दुई गह्रामा मूला ठाउँठावैँ उम्रेको थियो, नयाँ खनेको माटोमा दुई–पात तीन–पात भइसकेको थियो ।
“झरीले बगायो अलिक बीउ, तर हाम्रो कुखुरैले राख्दिँदैन,” भनिन् मायाले, “त्यो नौवटाको माउ यतै मात्रै झर्छ ।”
“अँ, त्यो झर्छ...”
“एक छिन हेरेन भने पाखै खोस्रिसक्छ ।”
जेन–जीको नाममा नयाँ आतंक: ‘म नै राज्य हुँ’ भन्ने शैलीमा धम्की र दबाब
ओली र पोखरेलको चेतावनी, बस्नेतको हुंकार र जेन–जी आन्दोलनपछि नेपालको राजनीति
‘जेन–जी’ आन्दोलनः स्वतन्त्रता कि विदेशी शक्तिको खेल?
दशैँको टीका र जमराको शास्त्रीय साइनो
विश्व शान्ति दिवसमा अशान्त मन!
जलेको सिंहदरबार
जेन–जी विद्रोह: धरोहरको पीडा र नयाँ नेपालको संकल्प
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया