हिमाल खबर
आजभन्दा करीब १४-१५ वर्षअघि कमल दीक्षितज्यूलाई मैले एउटा सुझाव पोखेको थिएँ। सो के भने, गायकगायिकाले पनि प्रत्यक्ष वा परोक्ष रूपले नेपाली साहित्यको श्रीवृद्धिमा सेवा पुर्याई नै रहने हुनाले उनीहरूलाई पनि मदन पुरस्कार वा त्यस्तै अन्य कुनै उपयुक्त पुरस्कार दिने चाँजो मिलाइदिनुपर्यो।
त्यसो भन्दा, उहाँले केही भन्नुभएको थिएन, सके त्यस बखत उहाँले केही भन्न सक्ने कुरा पनि थिएन। त्यसैले मैले भनेको कुरा हाँसेर टारिदिनुभएको थियो। आज यो समारोहको बीचमा आफू र स्वयं दीक्षितज्यू समेतलाई पाउँदा मलाई त्यो दिनको सम्झना आइरहेछ।
उहिले उहाँ मात्र हाँस्नुभएको थियो, अहिले हामी सबै उहाँलाई साथ दिंदै छौं। मलाई लाग्छ, नेपालको सम्पूर्ण सांस्कृतिक जगत् हाँसिरहेको छ।
जेन–जीको नाममा नयाँ आतंक: ‘म नै राज्य हुँ’ भन्ने शैलीमा धम्की र दबाब
ओली र पोखरेलको चेतावनी, बस्नेतको हुंकार र जेन–जी आन्दोलनपछि नेपालको राजनीति
‘जेन–जी’ आन्दोलनः स्वतन्त्रता कि विदेशी शक्तिको खेल?
दशैँको टीका र जमराको शास्त्रीय साइनो
विश्व शान्ति दिवसमा अशान्त मन!
जलेको सिंहदरबार
जेन–जी विद्रोह: धरोहरको पीडा र नयाँ नेपालको संकल्प
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया