हजारौँ वर्ष पहिलेदेखि “हाटबजार” आवश्यक सरसामानका लागि अनिवार्य जस्तै रहेको अर्थशास्त्रीहरूले लेखेका छन्। चार वेद (अथर्ववेद, ऋग्वेद, सामवेद र यजुर्वेद) मध्ये अथर्ववेदमा नेपाल ऊनका लागि प्रसिद्ध बजार रहेको उल्लेख छ। रूपैयाँ पैसाको प्रचलन न्यून थियो तर सरसामान साटासाट गरेर काम चलाइन्थ्यो।
पन्ध्र वर्षअघि मुस्ताङका एकजना धनीको घरमा चाँदीका थाल, कचौरा, आम्खोरा, गिलास आदि प्रशस्तै देखेको थिएँ। टुकुचे, थाकखोला सबैतिर उनको धेरै खेतीयोग्य जमिन रहेछ। त्यहाँको अन्न लिन तिब्बतको सीमान्त क्षेत्रका मानिस चाँदी लिएर आउँथे। चाँदी लिएर अन्न दिने काम चार पाँच पुस्ताअघिदेखि चलिरहँदा पचासौँं किलोग्राम चाँदी जम्मा भयो। विनिमय प्रथा अहिले पनि छ।
