नेपालको पहिलो पाउरोटी–कृष्ण पाउरोटीको बेग्लै इतिहास छ। राणाकालमा मिठाइ बनाउँदै आएका काठमाडौं कमलपोखरीका कृष्ण राजकर्णिकारलाई केही गर्ने जोश जाग्यो।

त्यस बेला केही नयाँ काम गर्नु परेमा भारत गएर सिक्ने चलन थियो। सोहीअनुसार, कृष्ण बहादुर राजकर्णिकार नयाँ सीपको खोजी गर्दै भारतको कलकत्ता (हाल कोलकाता) पुगे। कलकत्तामा उनी करिब १०–१२ दिन बसे। कामको खासै मेसो पाएनन्। 
सडकमा जताततै माग्नेहरु देखे।

अनि राजकर्णिकारको मनमा चिसो पस्यो– धेरै समय म यता बसेँ भने मेरो पनि यस्तै हाल हुनेछ। यस्तै निराशा बोकेर कृष्णले कलकत्ताबाट काठमाडौं फर्किने निधो गरेका थिए।

नेपाल फर्कनुअघि कृष्ण कृष्ण बहादुर राजकर्णिकारलाई कोलकत्ताको काली मन्दिर दर्शन गर्ने इच्छा जाग्यो। अनि उनी मन्दिर दर्शन गर्न गए।

मन्दिरमा एकदमै भीड थियो। उक्त भीडमा चेपिएर एउटी बालिका रुँदै गरेको देखे– कृष्णले। उनलाई उद्धार गरी घरसम्म पुर्याइदिए।

बालिकाका बाबु कलकत्ताको एक पाउरोटी उद्योगका मिस्त्री रहेछन्। उनैले कृष्णको भविष्य रेखा कोरिदिए। कृष्णले उनीसँगै पाउरोटी बनाउन सिके।

कृष्ण पाओरोटी  बनाउन सिकेर नेपाल फर्के– २००३ सालमा। उद्योग खोल्ने इच्छा त जाग्यो तर उनीसँग पूँजी थिएन। कृष्णको त्यो इच्छालाई उनकी जीवन–सँगिनीले पूरा गरिदिइन्।

विवाहमा माइतीले दिएको गहना बन्धकी राखेर कृष्णलाई दुई हजार छ सय रुपैयाँ ऋण निकालिदिइन्। अनि कृष्णले २००५ असोज १० गते आफ्नै घरमा आफ्नै नामबाट पाउरोटी बनाउने उद्योग खोले– ‘कृष्ण पाउरोटी भण्डार’।

कृष्णले पाउरोटी उद्योग खोल्दा नेपालभित्र पाउरोटी भन्ने नै थिएन। उनले बनाएका पाउरोटी राणाजी हुँदै राजाले पनि खान थाले।
त्यसपछि बिस्तारै बजारमा पनि पाउरोटीबारे धेरैलाई जानकारी भयो। अनि ‘कृष्ण पाउरोटी’ को बजारीकरण हुँदै गयो।

यतिसम्म भयो कि देशको कुनै कुनाबाट काठमाडौं आएको मान्छेले जसरी पशुपतिनाथको प्रसाद लैजान्थे, त्यसैगरी ‘कृष्ण पाउरोटी’ बाट पाउरोटी किनेर लान्थे। पछि उनैबाट सिकेर नेपालमा धेरैले पाउरोटी बनाउने उद्योग खोले।

२००५ सालमा कृष्ण राजकर्णिकारले स्थापना गरेको ‘कृष्ण पाउरोटीभण्डार’ अहिले उनका कान्छा छोरा घनश्याम राजकर्णिकारले चलाउँदै आएका छन्।

मानिसको कृष्ण पाउरोटीलाई हेर्ने नजर अहिले पनि उच्च नै छ। हामीले दशौँ श्रृङ्खलामा ‘कृष्ण पाउरोटी’ बारे प्रस्तुत गरेका छौँ।

 ब्राण्ड स्टोरी शृ‌ंखला