कुसुम गौतम
एउटा पुरानो
पहेँलो पात
फुत्रुक्क शाखाबाट उत्रियो
र, मसँग भएका
मेरा मस्तिष्कमा टाँसिएका
केही दुःखका
केही सुखका
कुनै सम्झेका
कुनै ओझेलमा परेका
प्रतिक्षणहरूलाई
दिन र रातका मसीमा
चोबलिएर
समयको कलमले
आकार दिएको
जिन्दगीको
एउटा अधुरो चित्रसँग
ठोकिन आयो।
ऊ बग्दै गयो
समयको बेगसँगै
मेरा संवेदनाहरूलाई
पङ्ख बनाएर
तर अपसोच...
उसले पनि छुन सकेन गगन...
थकित पहेँलो पात
आखिर ऊ पनि
समयको गर्भभित्र
बिलाउँदै गयो।
सधैँ–सधैँका लागि
अलविदा '२०७९' भन्दै
तर...
उस्तै छ चुहिएको वेदना
उस्तै छ,
समयको अधुरो चित्र।
म विवश छु
नयाँ आगन्तुकको स्वागतमा
ओठभरि कृत्रिम मुस्कान भर्न।
जेन–जीको नाममा नयाँ आतंक: ‘म नै राज्य हुँ’ भन्ने शैलीमा धम्की र दबाब
ओली र पोखरेलको चेतावनी, बस्नेतको हुंकार र जेन–जी आन्दोलनपछि नेपालको राजनीति
‘जेन–जी’ आन्दोलनः स्वतन्त्रता कि विदेशी शक्तिको खेल?
दशैँको टीका र जमराको शास्त्रीय साइनो
विश्व शान्ति दिवसमा अशान्त मन!
जलेको सिंहदरबार
जेन–जी विद्रोह: धरोहरको पीडा र नयाँ नेपालको संकल्प
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया