कुसुम गौतम
एउटा पुरानो
पहेँलो पात
फुत्रुक्क शाखाबाट उत्रियो
र, मसँग भएका
मेरा मस्तिष्कमा टाँसिएका
केही दुःखका
केही सुखका
कुनै सम्झेका
कुनै ओझेलमा परेका
प्रतिक्षणहरूलाई
दिन र रातका मसीमा
चोबलिएर
समयको कलमले
आकार दिएको
जिन्दगीको
एउटा अधुरो चित्रसँग
ठोकिन आयो।
ऊ बग्दै गयो
समयको बेगसँगै
मेरा संवेदनाहरूलाई
पङ्ख बनाएर
तर अपसोच...
उसले पनि छुन सकेन गगन...
थकित पहेँलो पात
आखिर ऊ पनि
समयको गर्भभित्र
बिलाउँदै गयो।
सधैँ–सधैँका लागि
अलविदा '२०७९' भन्दै
तर...
उस्तै छ चुहिएको वेदना
उस्तै छ,
समयको अधुरो चित्र।
म विवश छु
नयाँ आगन्तुकको स्वागतमा
ओठभरि कृत्रिम मुस्कान भर्न।
जेन–जी विद्रोह: धरोहरको पीडा र नयाँ नेपालको संकल्प
जेन–जेड आन्दोलनः सत्ताबाट ‘बेदखल’ राजनीतिक दलहरू, विना मुद्धा सोझै ‘एक्पोज्ड’ भ्रष्ट नेताहरू
नेपाली राजनीतिमा उमेर र अनुभवको रंगमञ्च: भीमसेन थापादेखि सुशीला कार्कीसम्म
सभापति देउवा संस्थापन समूहकै ‘घेराबन्दी’मा
गृहमन्त्री होइन प्रधानमन्त्री राजीनामा देऊ
प्राकृतिक सुन्दरतासँग रमाउदै छायाँनाथ यात्रा (भाग- २)
शान्त प्रदीप्त चेतनको आगोः साधना अधिकारी (प्रधान)
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया