सबेरैदेखि सुरु भएको बर्खे झरी रोकिएको थिएन। हिलाम्मे सडक पेटीमा मानिस मुश्किलले आउजाउ गर्दै थिए।

सुर्खेत यात्राका लागि शुक्रबार साँझ ६ बजे कंलकी पुगेकी म कोरोना भाइरसका कारण विदेशमा अलपत्र परेपछि सरकारको समन्वयमा त्रिभुवन अन्नर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा झरेर, होल्डिङ सेन्टर हुँदै गन्तव्य (विभिन्न प्रदेशहरु) मा जान तयार नागरिक बोकेका लामबद्ध बसहरु देखेपछि रोकिएँ।

ती नागरिकलाई गन्तव्यमा पुर्याउन ‘स्कर्टिङ’ का लागि सैनिक तैनाथ थिए । सुरक्षार्थ खटिएका केही सैनिक यात्रुको विवरण पुनः जाँच गर्दै थिए।

सबैभन्दा अघिल्लो बसको ढोकाको दायाँबायाँ समातेर अर्घाखाँचीकी ९ महिने गर्भवती माया गाहा मुश्किलले तल झरिन्।

नजिकैको किराना पसलका साहुजीलाई शौचालयबारे सोधिन् । कोरोना भाइरस सर्ने डरले होला, साहुजीले छेउमै शौचालय हुँदाहुँदै पनि नभएको संकेत गरे। वास्तवमा त्यहाँ ताला मारिएको थियो।

त्यसपछि उनी शौचका लागि पसलको छेउतिरको चिप्लोओरालो बाटो लागिन्। घरीघरी पेट सुम्सुमाइरहेकी उनले लामो सुस्केरामा आफ्नो पीडा बिसाउने प्रयास गरिन्।