बाह्रखरी
हालै बौद्धधर्मका धर्माधिकारी गुरु दलाई लामाले एक १०-१२ वर्ष जतिका बालकलाई उसकै अनुरोधमा अङ्गालो मार्ने क्रममा जिब्रो देखाएको र “मेरो जिब्रो चुस (सक माई टङ)” भनेको प्रसङ्ग अन्तर्राष्ट्रिय सञ्चार माध्यममा व्याप्त भएको छ र त्यसको व्यापक विरोध पनि भएको छ । दलाई लामाले यस घटनापछि सम्बन्धित बालक, उसका परिवार तथा जनसाधारणसँग माफी पनि मागिसकेका छन् । यसै साता एउटा बौद्ध अध्ययन संस्थामा हामीले यस घटनामा अनौपचारिक छलफल चलायौँ ।
म कानुनको अध्यापक भएकाले कानुनका कक्षाहरूमा यस प्रकारका छलफल हुँदा विद्यार्थी तथा शिक्षकको धारणा भने नितान्त फरक पाएको छु । कानुनका विद्यार्थीबीच हुने छलफल समानता, कानुनको शासन र मानव अधिकारका न्यूनतम मान्यताबाट निर्देशित हुन्छन् । तर, बौद्ध अध्ययन संस्थानमा र खासगरी बौद्धमार्गीहरूबीच भएको छलफलमा पूर्वीय र जातीय समुदायको सांस्कृतिक अधिकार र पश्चिमी सांस्कृतिक अधिनायकवाद वा सर्वोच्चताका विषय धेरै उठाइँदो रहेछ । यस लेखमा त्यसै छलफलको सारलाई समेटिएको छ ।
न्यातपोल मन्दिरमा सर्वसाधारणका लागि प्रवेश निषेध किन?
माधव चौलागाईंः जुम्ली छोराको सिंहदरबार यात्रा
जेनजी–सरकार १० बुँदे सम्झौताः आयोग, संयन्त्र र परिषद् मात्रै ७ वटा (पूर्णपाठ)
‘सुन्तले टापु’मा फक्रिएकाे नेपाली कम्युनिष्ट आन्दाेलन
प्रभु बैंक र अर्बिट कन्सल्टेन्सीको सेटिङः कमिसन बाँडफाँटदेखि नक्कली शैक्षिक कर्जासम्म
हाजिर भइन् सीबीओ रश्मी, सीईओ नभएको बेला डीसीईओ बनेर बैंक चलाउने दाउ !
नेपालगन्ज भन्छ ‘खेल केवल खेल मात्र होइन’
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया