
बाह्रखरी
हालै बौद्धधर्मका धर्माधिकारी गुरु दलाई लामाले एक १०-१२ वर्ष जतिका बालकलाई उसकै अनुरोधमा अङ्गालो मार्ने क्रममा जिब्रो देखाएको र “मेरो जिब्रो चुस (सक माई टङ)” भनेको प्रसङ्ग अन्तर्राष्ट्रिय सञ्चार माध्यममा व्याप्त भएको छ र त्यसको व्यापक विरोध पनि भएको छ । दलाई लामाले यस घटनापछि सम्बन्धित बालक, उसका परिवार तथा जनसाधारणसँग माफी पनि मागिसकेका छन् । यसै साता एउटा बौद्ध अध्ययन संस्थामा हामीले यस घटनामा अनौपचारिक छलफल चलायौँ ।
म कानुनको अध्यापक भएकाले कानुनका कक्षाहरूमा यस प्रकारका छलफल हुँदा विद्यार्थी तथा शिक्षकको धारणा भने नितान्त फरक पाएको छु । कानुनका विद्यार्थीबीच हुने छलफल समानता, कानुनको शासन र मानव अधिकारका न्यूनतम मान्यताबाट निर्देशित हुन्छन् । तर, बौद्ध अध्ययन संस्थानमा र खासगरी बौद्धमार्गीहरूबीच भएको छलफलमा पूर्वीय र जातीय समुदायको सांस्कृतिक अधिकार र पश्चिमी सांस्कृतिक अधिनायकवाद वा सर्वोच्चताका विषय धेरै उठाइँदो रहेछ । यस लेखमा त्यसै छलफलको सारलाई समेटिएको छ ।
जेन–जीको नाममा नयाँ आतंक: ‘म नै राज्य हुँ’ भन्ने शैलीमा धम्की र दबाब
ओली र पोखरेलको चेतावनी, बस्नेतको हुंकार र जेन–जी आन्दोलनपछि नेपालको राजनीति
‘जेन–जी’ आन्दोलनः स्वतन्त्रता कि विदेशी शक्तिको खेल?
दशैँको टीका र जमराको शास्त्रीय साइनो
विश्व शान्ति दिवसमा अशान्त मन!
जलेको सिंहदरबार
जेन–जी विद्रोह: धरोहरको पीडा र नयाँ नेपालको संकल्प
१ .
२ .
३ .
४ .
५ .
प्रतिक्रिया